Zapiski więzienne – grypsy Stanu Wojennego (luty 1982, cz.2)

17 luty środa

Dyżurnego miał Dziewięcki, zapisał nasza celę do raportu za leżenie podczas apelu, ponoć całe 2 oddziały 6 i 7 zapisali. Leżałem do 10:30 na spacer nie wyszedłem. Teraz mamy świetlicę, już był Hecio. Nie było starszego-świetlicowego, był młody z radiowęzła, pochodzi ze Skarżyska, siedzi za aferę

piekarniczą, dostał 7 lat. Dałem mu papierosy, porozmawialiśmy. Nie mamy już nic swojego do jedzenia i picia. Nie braliśmy kolacji, Węglarz zrobił kakao z wody, w naszym „ogródeczku” mamy trzy kaktusy! Węglarz zakombinował ze świetlicy. Jurek nadal pisze „instrukcję”. Jest tu tyle różnych „światów” ile jest cel, a tych jest bardzo dużo. Okno celi wychodzi na moje osiedle, widać blok od strony kuchni, na ile

to pomaga a na ile mi przeszkadza, tęsknota się chyba zwiększa przez to! Martwi mnie Mariczka, te jej plamy i niechęć do jedzenia przez Dagmarę.

Koszula z autografami

Odwiedził mnie znajomy „działacz” NSZZ „Solidarność” z Kielc, mieszkający obecnie w USA Jerzy Skowron. Pokazał mi koszulę więzienną z podpisami (autografami) niektórych internowanych, jest tam, na prawo od mojego podpisu autograf Antka Macierewicza, obecnego posła i szefa komisji parlamentarnej badającej zbrodnie nad Smoleńskiem. Są tam też inne niemniej ciekawe nazwiska, może się teraz odnajdą, może ta koszula będzie miała nieco inne znaczenie niż okrycie!

Oby!

Waszyngton – 1983. ( notatka )

Moi Drodzy.
Najserdeczniej , jak tylko mogę wyrazić , dziękuję Wam Wszystkim , za tak cenne i szczere wyrazy współczucia dla mnie w tych tak trudnych chwilach. Dziękuję bardzo. Zrobię tylko jeden wyjątek, szczególnie Pani (Joanna) ,która tymi „kwiatami” i muzyką tak mocno koiła mój ból, że jest on teraz nieodłącznym towarzyszem tamtych wspomnień.
Z serca dziękuję Wszystkim.
————————————————————————————————-
Waszyngton  – 1983.
9 grudnia 1983 , piątek.( Notatka )

Kiedy podjechałem pod dom Ireny ( Irena Lasota – szefowa Komitetu Pomocy Solidarności w Nowym Jorku – Komitet  powstał w Nowym Jorku 13 grudnia 1981 roku.
275 Seventh Avenue, 25th Floor, New York, NY. 1001 tel. (212) 989 0909) ona siedziała już w taksówce.

Byłem już bardzo spóźniony, bo nie mogłem znaleźć Hillside Avenue – błądziłem około godziny. „opieprz” Ireny był nader delikatny, chyba już zwątpiła, że jednak dotrę i to mnie z pewnością uratowało. O jeździe do „Komitetu” nie było mowy, skąd mieliśmy zabrać druki. Samochód zostawiliśmy przy lotnisku, ale tak, że znowu będzie mandat. Leci z nami dyrektor Freedom House  – ( amerykańska instytucja badająca stan wolności w krajach świata, z siedzibą w Nowym Jorku ) – ( łysy w okularach)
Dziś tekst (mój list-apel do Prezydenta Reagana) wydaje mi się całkiem dobry-może to tylko natura „Syna” (”– Jacek Boroń, był szefem studentów NZS w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, internowany – przyznał się do współpracy z SB !)  ,aby wszystko krytykować.

Zaraz lądujemy !
Ciekawe czy Leszek – ( Leszek Waliszewski, przewodniczący NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, vice przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”) będzie czekał?
Rzeczywiście czekał  na nas, podjechaliśmy w okolice Białego Domu – gdzie po zaparkowaniu ( Leszka samochód ) poszliśmy obgadać, co i jak, poprawić ostatecznie tekst przemówienia, które wygłosić ma zamiast mnie Leszek. Po sprawdzeniu listy, kontroli osobistej udaliśmy się na salę konferencyjną.
Jako reprezentanci Polski , było nas cztery osoby: ja, Waliszewski, Irena Lasota i Jan Nowak Jeziorański. Przemawiał  Leszek, reprezentantka Iranu, związkowiec z Salwadoru i przedstawiciel Grenady.

O 11:00 wszedł na salę Prezydent Ronald Reagan , wygłosił przemówienie i podpisał rezolucję. Następnie przywitał się z każdym z nas. Po spotkaniu udaliśmy się z Tomem Khanem, ( asystent szefa amerykańskich związków zaw. AFL-CIO  Lane Kirklanda, szef działu zagranicznego  AFL-CIO)  do przew. Komisji Białego Domu pani Pauli Dobriansky, gdzie byliśmy świadkami pogodzenia się Białego Domu i Związku AFL-CIO.
Ja przedstawiłem problemy sankcji, oraz wręczyłem Sekretarzowi Prezydenta mój list, który podpisał Leszek ( z lekkimi oporami ) i Wacek Adamczak. Po wyjściu z Białego Domu poszliśmy do siedziby związku AFL-CIO na dalszy ciąg rozmów.
Następnie na obiad, i nadal rozmowy, a raczej mój monolog o sytuacji i problemach „Solidarności”.
Zostałem zaproszony na 13-go grudnia i pojechaliśmy taksówką do siedziby RFE ( Radio Wolna Europa) gdzie udzieliliśmy wywiadu 20 min.
Stamtąd do „Głosu Ameryki” – znowu wywiad i zwiedzanie rozgłośni, następnie mieliśmy specjalne spotkanie z całą Sekcją Polską. Rozmowy.
Wyjazd – biegiem do samolotu.
Komitet – spotkanie z E. Brinkley.
Dom.
Odwiedziłem Piotra.
Tankowałem do pełna za $ 10.00.
—————————————–

Irena Lasota – http://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Lasota

Freedom House – http://pl.wikipedia.org/wiki/Freedom_House

Jacek Boroń – http://www.am.gdynia.pl/~zzsolid/december.html

Leszek Waliszewski – http://www.encyklopedia-solidarnosci.pl/wiki/index.php?title=Leszek_Zygmunt_Waliszewski

_________________________________________________________________________________________________

Treść niniejszej publikacji jest przedmiotem postępowania o ochronę dóbr osobistych toczącego się przed Sądem Okręgowym w Kielcach, z uwagi na to że sformułowania w niej zawarte mogą naruszać dobra osobiste Jacka Boronia.

Mirosław Domińczyk

_________________________________________________________________________________________________

Dwa paszporty – emigracja, stan wojenny

Dziś* jest 65. rocznica Powstania Warszawskiego, napisano już sporo, ale aby nie być posądzany o obojętność, napiszę tylko kilka słów.

Powstanie Warszawskie jako Wielka sprawa, nie dająca się „ukryć” przez sowieciarzy rozpowszechniła na cały PRL fakt istnienia AK, a przez to NSZ i inne organizacje walczące o wolność. Dla oddania należnej czci zabitym w Powstaniu żołnierzom, zamordowanych mieszkańców Warszawy, a później zamęczonych w ubeckich kazamatach setkach tysięcy zaszczutych „Żołnierzach Wyklętych” bez wahania podjąłem się organizowania niezależnego ruchu związkowego, z którego powstała NSZZ „Solidarność”.

Są głosy, że była to klęska i nie należy „tym się zachwycać – świętować”, gdyby było inaczej takich głosów by nie było, to zrozumiałe! Ale „Solidarność” też poniosła klęskę, a jednak świętujemy! Każdy na swój sposób, my 31 sierpnia, oni 4 czerwca, my stoimy tam gdzie „Solidarność” oni tam gdzie ZOMO! Dla nas Powstańcy to bohaterowie, dla nich to straceńcy – ofiary! Ciągle mamy dwie Polski! Aby należnie oddać honor Powstańcom Warszawskim nie wystarczy, wysłuchać w skupieniu wycia syreny, zapalić znicz, czy uczestniczyć w mszy św. na Ich intencję! Trzeba robić i zrobić wszystko co tylko możliwe aby Polska była Polską! O którą ONI walczyli.

* Tekst ten miałem opublikować wcześniej,ale problemy dnia powszedniego nie pozwoliły mi na to.

Dwa paszporty – emigracja, stan wojenny

Po komunikacie generała komunistycznego Jaruzelskiego o „możliwości” wyjazdu na „zachód” motywowany bezsensem siedzenia w więzieniu, napisałem do komendanta KWMO w Kielcach o mojej gotowości na taki wyjazd jeszcze w lutym 1982 roku. Po kilku tygodniach, otrzymałem odpowiedź, negatywną, wynikało z niej że jest prowadzone śledztwo w „mojej sprawie” i mam siedzieć na razie jako „internowany”, wyjazdy nie są dla mnie. Mój list był w tonie „buńczucznym”; że nie zamierzam zaprzestać i zmieniać poglądów itd.

Niezrozumiałość pokoleń ?

I to by było chyba tyle w tym temacie.

Szuan napisał kilka zdań „pretensji”, że nie ma ani jak i gdzie zdobywać wiedzy o polityce, o „Solidarności” itp. skierowanej nie do swoich rodziców, nauczycieli tylko do „starszych” piszących buńczucznie lub bełkotliwie w BM24.
Zanim spróbuję się „usprawiedliwić” oświadczam mu, że jak tylko zorganizuje grupę młodych, będę do dyspozycji, mogę nawet spotykać się w parku – gdyby były trudności z wynajęciem salki lub wiaty.
Bez fałszywej skromności czuję się na siłach opowiadać – wyjaśniać wszystko o „Solidarności” i nieco więcej. Jeśli chodzi o moje pisanie w formie bełkotu, nic na to nie poradzę,wielokrotnie zaznaczałem, że mam obiekcje co do pisania, ponieważ właściwie jestem po podstawówce, ( zawodówka się nie liczy ) jedynie przyzwoite oceny miałem z chemii i historii.